Κυρίες στα πρόθυρα νευρικής, οικονομικής, οικογενειακής, καθόλικης, απανταχού, μικρής, μεγάλης κρίσης.... ήρθε η ώρα.
Ψηλά το κεφάλι, έξω το στήθος, ίσια τη μέση, επάνω τα μανίκια αρχίζει ο πόλεμος κατά της μιζέριας
Ας γνωρίσουμε λοιπόν τον εχθρό.
Η μιζέρια είναι παιδί της φτώχειας και του πόνου και μάνα της παραίτησης και της κατάθλιψης .
Με τέτοιες λάμπρες γενετικές συστάσεις, μου χτύπησε μια μέρα την πόρτα.
Και εγώ ως αφελής και άμαθη και πάνω απο όλα κακομαθημένη τέως μεσοαστή που
ήμουν της άνοιξα και έστρωσα και χαλί γμ το χάλι μου.
Τοποθέτησε επιδέξια τον εαυτό της στο μυαλό μου, τα παιδιά της στην αγκαλιά μου
απομακρύνοντας το δικό μου παιδί. Άλλαξε χρώματα στον χώρο μου, μεταμόρφωσε τον
πρίγκηπα μου σε βάτραχο και για να μην λέω πολλά, μου εκλεψε αυτό που έχει ανάγκη
περισσότερο η ζωή..την ελπίδα.
Εγώ, και οταν λέω εγώ εννοώ εσύ..έχασα την μάχη. Εγώ την έχασα.
Δεν την κέρδισε η μιζέρια..
Εγώ, η μάνα της ζωής, η αρχή και το τέλος του κόσμου, έχασα την μάχη.
Συνεχίζεται.........