Έρωτα ανίκητε στη μάχη Σοφοκλής

Έρωτα που ‘σαι ακαταμάχητος

Έρωτα που τα πλούτη εξανεμίζεις

που ξενυχτάς στα απαλά

μάγουλα της κοπέλας,

που βρίσκεσαι ακόμα και στα πέλαγα

ή και στις κατοικίες των ξωμάχων.

Να σ’ αποφύγει εσένα δεν μπορεί

Ούτε θνητός ούτε αθάνατος

Κι αυτόν που τον κατέχεις τον τρελαίνεις.

Εσύ και των δικαίων τα μυαλά

Τα παρασέρνεις στ’ άδικο. Για σένα

ακόμα και ομοαίματοι μαλώνουν.

Νικά ο πόθος λάμποντας στης κορασιάς τα μάτια,

αυτός που ‘ναι ο μέγιστος ανάμεσα στους νόμους,

γιατί αλλοίμονο μ’ εμάς παίζει η Αφροδίτη,

θεά που δεν μπορεί κανείς να τη νικήσει ).