Έρωτα, αν θες να τάχουμε καλά,
στο σπίτι μου να μην ματαπατήσεις.
Ε, που στο λέω. Κι' ά θέλεις να μέ αφήσεις
αναπαμένον, πάει πολύ καλά.
Εγώ, μ' έκαψε η πρώτη κουμπαριά.
Κι' αν εσύ τώρα δεν αποφασίσεις
να πας στο διάλο και να μη γυρίσεις,
θάρτομε καμμιά μέρα στα χοντρά.
Για δαύτο να μέ λείπεις, κουμπαρόπουλο,
μή σού μαδήσω εκείνες τσι φτερούγες,
και σέ κάμω να σκούζεις σα γαλόπουλο,
και να τρέχεις κουτσόφτερο στσι ρούγες.
Κ' εκείνες τσι σαΐτες οπού φέρεις
σού τσι βάνω όλες μάτσο εκεί που ξέρεις.